บทที่ 392

ฮั่วเซี่ยงอิ๋นหันไปมองเจียงเลี่ยหยาง รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยกับท่าทีที่เปลี่ยนไปราวกับหน้ามือเป็นหลังมือของเขา “คุณจะอยู่ได้เหรอ?”

เจียงเลี่ยหยางเดินไปที่ข้างเตียงและมองดูเสี่ยวเป่า “ทำไมจะไม่ได้ล่ะ? เด็กคนนี้เป็นความรับผิดชอบของตระกูลเจียงของเราอยู่แล้ว กลับกันมันสร้างความเดือดร้อนที่ไม่จำเป็นให้กั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ